Święto Miłosierdzia Bożego

Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (299).

Po raz pierwszy o pragnieniu ustanowienia święta Miłosierdzia mówił Pan Jezus w Płocku 1931 roku, gdy przekazywał swą wolę co do powstania obrazu Miłosierdzia. W następnych latach powracał do tego żądania aż w 14 objawieniach, określając miejsce tego święta w kalendarzu liturgicznym, przyczynę i cel jego ustanowienia oraz sposób przygotowania i obchodzenia.

Idea Miłosierdzia Bożego dominuje w ciągu całego roku kościelnego. Wybór pierwszej niedzieli po Wielkanocy, która kończy oktawę Zmartwychwstania Pańskiego, wskazuje na ścisły związek między wielkanocną tajemnicą Odkupienia a świętem Miłosierdzia. Męka, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa są bowiem największym przejawem miłosierdzia Bożego wobec ludzi. Ten związek podkreśla także nowenna, poprzedzająca to święto, która rozpoczyna się w Wielki Piątek, a więc w dniu męki i śmierci krzyżowej Chrystusa Pana. Przez Słowo Wcielone daję poznać przepaść miłosierdzia Mojego (88) – czytamy w Dzienniczku s. Faustyny. Chrystusowe dzieło Odkupienia aktualizuje się w sakramentach świętych, i właśnie o nich liturgia Niedzieli Przewodniej. Chrzest, sakrament pokutny, Eucharystia są niewyczerpanymi źródłami miłosierdzia Bożego, do których na całej ziemi, wszystkie pokolenia, prowadzi Kościół. Dlatego liturgia tej niedzieli jest punktem kulminacyjnym uwielbienia Boga w tajemnicy miłosierdzia.

Pan Jezus podał również powód, dla którego żąda ustanowienia tego święta: Dusze giną mimo Mojej gorzkiej męki. Daję im ostatnią deskę ratunku, to jest święto Miłosierdzia Mojego. Jeżeli nie uwielbią miłosierdzia Mojego, zginą na wieki (965).

Święto Miłosierdzia ma być nie tylko dniem szczególnej czci Boga w tej tajemnicy, ale także ma być dniem łaski dla wszystkich ludzi, a szczególnie ratunkiem dla grzeszników: Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników (699). Kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia – obiecał Pan Jezus – ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar (300).

Do godnie przyjętej w tym dniu Komunii świętej jest więc przywiązana wyjątkowa łaska: „zupełnego odpuszczenia win i kar”. Ta łaska „jest czymś znacznie większym niż odpust zupełny. Ten polega bowiem tylko na darowaniu kar doczesnych, należnych za popełnione grzechy, ale nie jest nigdy odpuszczeniem samych win. Najszczególniejsza łaska jest zasadniczo również większa niż łaski sześciu sakramentów, z wyjątkiem sakramentu chrztu: albowiem odpuszczenie win i kar jest tylko sakramentalną łaską chrztu świętego. W przytoczonych zaś obietnicach Chrystus związał odpuszczenie win i kar z Komunią świętą przyjętą w święto Miłosierdzia. (…) Jest oczywiste, że Komunia święta (…), musi być nie tylko godna, ale musi także spełniać podstawowe wymagania nabożeństwa do Miłosierdzia, by dawała całkowite darowanie win i kar. Przyjęta zaś niegodnie, bez ufności w Miłosierdzie oraz bez żadnego aktu miłosierdzia wobec bliźnich (…), zamiast najszczególniejszej łaski, ściągałaby na głowę przyjmującego gniew Boży” (ks. I. Różycki).

Chrystus Pan nie ograniczył swej hojności do tej jednej, chociaż tak wyjątkowej łaski. Powiedział bowiem, że wylewa całe morze łask na dusze, które się zbliżają do źródła Miłosierdzia, bo w dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat (699).

Przygotowaniem do święta Miłosierdzia ma być nowenna, polegająca na odmawianiu (przez 9 dni, poczynając od Wielkiego Piątku) koronki do Miłosierdzia Bożego.

W Dzienniczku s. Faustyny jest zapisana także treść nowenny, którą Pan Jezus podyktował do jej własnego użytku. Wierni również mogą ja odmawiać z pobożności. Natomiast nowenna z koronki do Miłosierdzia Bożego jest przeznaczona dla całego świata. W tej nowennie – powiedział Pan Jezus – udzielę duszom wszelkich łask (796).

Co do sposobu obchodzenia święta, wyraził Pan Jezus dwa życzenia: aby obraz Miłosierdzia był w tym dniu uroczyście poświęcony oraz publicznie, czyli liturgicznie uczczony (49,88). Po wtóre: Kapłani mają w dniu tym mówić duszom o tym wielkim i niezgłębionym miłosierdzi Moim (570). Chrystus Pan domaga się nie tylko czci Bożego Miłosierdzia, ale i czynów miłości bliźniego (742).

Tak niezwykła obfitość łask i dobrodziejstw nie została przywiązana przez Pana Jezusa do żadnej innej postaci nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, dlatego duchowe dobro wiernych wymaga, by wiedzieli, jak wielkich łask i pod jakimi warunkami mogą dostąpić w święto Miłosierdzia.